دودانگه در سال 1316 ه.ش رسما بخش شد; دودانگه از سال (1360-1316) داراي 5 دهستان

(فريم – بندرج – بنافت- پشتكوه- نرم آب دوسر) 115 روستا و 23000 نفرجمعيت بود ولي بعد از واگذاري

دهستانها به بخشهاي ديگر و ادغام بندرج در فريم اكنون (1390) داراي  2 دهستان

(فريم 48 روستا - بنافت 11 روستا) و 14840 نفر جمعيت ميباشد.

بخش دودانگه با مساحتي بالغ بر557 كيلومترمربع ازشمال به بخش كليجانرستاق (مركزي ساري)،

ازشرق به چهاردانگه كه رشته كوههاي سعيدآباد به ارتفاع 1425 متر آنرا جدا ميكند، ازجنوب به كوه

دوبرابر (گوگلي) 2987 متر و تمام كوه كه ازسمنان جدا ميشود، ازغرب به كوه نرو 3602 متر، نفتك،

گردنه اچو،كوه اچو 1679 متر از سوادكوه جدا ميشود.

طول دودانگه از شمال (سد تنگه سليمان) تا جنوب (كوه گوگلي) 50كيلومتر و عرض آن از غرب

(سرجنگلباني كله) به شرق (مسكوپا) 45 كيلومتر ميباشد.

كل اراضي دودانگه (492227 هكتار) ميباشد كه (5863 هكتار) زمينهاي زراعتي و مناطق مسكوني،

(22824 هکتار) جنگلهاي مرغوب، (21579 هكتار) جنگلهاي مخروبه، (9562 هكتار) زمينهاي كشاورزي،

(1750 هكتار) زمين آبي، (7812 هكتار زمين ديمي).

90%جنگلهاي دودانگه تحت پوشش (صنايع چوب فريم)10 %ديگرجنگلهاي (پاشاكلا- شليمك- قارنسرا)

تحت پوشش(صنايع چوب وكاغذ ساري) ميباشد.

درسال 1307 مردم از راه مالرو (كله به فلوردبندلا) به پل سفيد (30 ك.م) از آنجا با قطار به جاهاي ديگر

ميرفتند; درسال 1347 از پل سفيد به سنگده راه شوسه ساخته شد و درسال 1354 اين راه

از سنگده تا دادكلا- سودكلا- كليج كلا- پهندر ادامه پيدا كرد(38ك.م). بعد از سال 1378 با راه سازي

از سد تا دودانگه مردم منطقه فريم و بندرج از اين مسير رفت و آمد ميكنند.

سدشهيدرجائي (تنگه سليمان) در 40 كيلومتري ساري و 25كيلومتري محمدآباد قراردارد;

اين سد در سال 1336 توسط شاه پهلوي كليد خورد و بعدها در سال1360در دوره رياست جمهوري

شهيد رجايي كلنگ خورد. در سال 1370 شروع بكار شد ودر سال 1375 توسط رييس جمهور وقت

هاشمي رفسنجاني افتتاح شد دوبار درسالهاي 1376 و 1384 سرريزكرد

(سد بصورت دوقوسي بتوني ارتفاع از كف136متر).

رودخانه هاي مهم دودانگه:

1.رودخانه اشك ازخط الراس رشته كوه گوگلي-سرچشمه آن گت اشك- كيجا او- يخ او- سامان گل-

ميارسرا- محله ميانرو- پاجي- جنگل برارده- سياهدشت- كرچا- شيرين رود به سد(رودتجن).

2.رودخانه شيرين رود غربي كوههاي بولاوابن سرچشمه- شيرين رود شرقي از كوههاي سعيدآباد-

نزديك پارت كلا به خان خرنوا متصل- در احمدآباد با اشك يكي- به سد(رودتجن).

3.قارندره رودخانه خوش رودبار از پاجي و ميانا- جورجاده- جيجاد- گچين- پس از 10ك.م

به شيرين رودبه سد(رودتجن).

4.رودخانه تلار از قله بندبن_ سرچشمه تلارسربند- شهر باستاني تاليور- سنگده- درزيكلا- وزملا-

وليك بن- به اساس- رود كسليان در شيرگاه به رود تلار.

5.رودخانه عروس وداماد سرچشمه ازپشت وليك چال- بالاي كليج كلا- خرنوا- مجي- پهندر- محمدآباد-

شلدره- كهنه ده- گچين- كرچا متصل به اشك به شيرين رود به سد (رودتجن).

6.پاكرود سرچشمه از پاشاكلا و شليمك – قارنسرا- لاجيم- در واستان بعد ازسد به رودتجن.

7.رود آبخوني پشت امامزاذه ابراهيم زير جاده اصلي(گراچ سر) ساري به فريم از دهانه كوه بيرون

مستقيما به شيرين رود به سد(رودتجن).

مهمترين و پرآب ترين چشمه هاي دودانگه: آبخوني (بعدازتلارم)- تلارسربند (سنگده)- اوپخشون (واودره)

دوالم(شمال شرقي رسكت عليا).

دين وفرهنگ مردم:

مردم دودانگه داراي زبان بومي (تبري پهلوي) بايك ريشه ولي با لهجه ي گوناگون واندك تغيير ميباشند.

همچنين مردم اين منطقه با وجود تاسيس سلسله هاي اسلامي مرعشيان و علويان درمازندران تا

سال 764 ه.ق پايبند دين زرتشت بوده و داراي خط و زبان پهلوي ساساني بودند و فقط عده ي كمي به

شيعه، حنفي و شافعي روي آوردند.

اين مطلب با نوشته هاي كتيبه ي برج هاي رسكت و لاجيم و آتشكده هاي قارنسرا و

دوالم رسكت مطابقت دارد.

آتشكده ي قارنسرا در جنگلهاي نزديك روستا و آتشكده ي دوالم نزديك روستاي رسكت كه توسط

قارن (كارن) پسر شهريار درسال (220ه.ق) ساخته شد.

برج رسكت:

درسال (400تا430ه.ق) ساخته شد- مدفن يكي از شهرياران باوندي است- كتيبه اي به خط كوفي

گلزاربا گچبري(سوره حمد)- برج استوانه اي شكل به ارتفاع 20 متر با سقف گنبد شلمجي-

با قطر دروني 75/4 متر- محيط در پايين 25/14 متر- ورودي از شرق- نما از آجر-

كتيبه ي ساساني آن مخدوش شده است.

برج لاجيم:

در سال 413ه.ق ساخته شد- مدفن اسپهبد شهريار باوندي است- كتيبه اي با خط كوفي با گچبري

( هذا قبرالقيم الكيا الجليل ابوالفوارس شهريار بن عباس بن شهريار....)

برج استوانه اي شكل به ارتفاع 18 متر با سقف دو پوششي دروني مدور بيروني مخروطي

باقطردروني 47/5 متر- محيط در پايين 80/26 متر-ورودي 12/1 متري ازشرق- نما از آجر-

كتيبه ي ساساني آن ترجمه نشده است.

متاسفانه دو زلزله بزرگي كه در سالهاي (578و707ه.ق) رخ داد بيشتر روستاها و آثار و

بناهاي قديمياين منطقه را ازبين برد و اين منطقه را از رونق انداخت.

روستاهاي باستاني دودانگه كه همه از بين رفته:

كاورد- اوك- سرخده اوترپ-تاليور- پينسك- نه پني- تلاجيم- توم- هيكوه- چاشم- آثران و....

روستاهاي از بين رفته : پرور-كلوم- شيلاك- احمدآباد- پرا- شله- خرنوا و...